Visvakantie naar Spanje, oktober 2007
Maandag 8 oktober
Om 10.30 uur vertrokken met mijn auto naar Schiphol, mijn zwager Bouwe heeft ons weggebracht. Om 12.40 uur de lucht in gegaan en na een rustige en voorspoedige reis weer geland in Barcelona om 14.30 uur. De huurauto opgehaald, die Wim Ouwehand al had gereserveerd en toen Linéa recta naar Fraga, 186 km verderop. Rond 18.00 uur kwamen we daar aan bij Tom en Afra van Rhijn die daar een prachtig huis hebben. We werden hartelijk welkom geheten en gingen eerst lekker op waranda eten. Daarna de spullen opgeruimd in onze kamers en nog wat bijgepraat. Tom is ook verwoed visser en vroeger ook een goede biljarter (in Noordwijk). Om 19.45 uur werd het al snel donker en ik ben lekker vroeg naar bed gegaan.
Dinsdag 9 oktober
Lekker ontbeten, de spullen ingepakt ( ik had mijn eigen hengels bij me in een grote koker) en eerst een vislicentie gehaald (kosten voor een heel jaar 9,64 euro!!) Daarna zijn we naar Mequinenza gereden om vispellets te kopen, gelijk maar een emmer van 3 kg gehaald. Tom en Afra zijn ook meegegaan, wel zo gezellig. We gingen naar weer een hele nieuwe plek, genaamd: Herradura. Wel alleen maar keien en stenen waar we op zaten, niet zo erg prettig. Ook was het hier niet erg diep, niet meer dan een meter of 3 water. Wim zat iets verderop in een soort gleuf van zand en hij ving op het aller laatst nog een mooie karper van 75 cm en 7,28 kg. Ik heb wel 4 mooie runs gehad, maar op de een of andere manier schoten ze weer los of werden ze niet goed gepakt. Om 17.30 uur de boel weer ingepakt en boodschappen gedaan, want we moesten voor ons zelf eten koken, Tom en Afra gingen woensdagmorgen vroeg naar Nederland. Zij zouden in het huis van Wim verblijven in Noordwijk. Alle boodschappen bij elkaar kostten 83 euro. Thuisgekomen had Afra voor een lekkere maaltijd gezorgd en dat smaakt heerlijk na zo’n dag aan het water. Nog even lekker gedoucht en wat tv op de kamer gekeken. Toen kwam ik tot de conclusie dat mijn lieve vrouwtje geen korte broeken mee had gegeven. Wel had ik gelukkig 2 zwembroeken bij me. Met dat heerlijke weer, rond de 25 graden is het niks om met een lange broek te lopen daar aan dat water.
Plek 2, een leuke sterke rakker van 66 cm.
Woensdag 10 oktober
Tom had ons al gewaarschuwd dat het gehele jaar al de vangsten veel minder waren dan ander jaren, de reden?? niet bekend. Tom en Afra hebben we al vroeg uitgezwaaid toen ze naar Nederland vertrokken en om 8 uur zaten we heerlijk aan het ontbijt. Om rond 9 uur zijn we naar het water gereden, van Fraga, via Mequinenza, richting Caspe, een rit van meer dan 50 km, enkele reis wel te verstaan. Gisteren veel zon en heerlijk weer, wel veel wind en zo’n 25 graden. Ook vandaag weer prachtig weer, veel zon en geen wolkje aan de lucht. We zijn naar plek 1 gereden, er staat wel veel meer water dan vorig jaar, toen het echt dramatisch laag stond. Er stond weer een harde pokkenwind vandaag, de hengels stonden niet stil, bleven maar schudden. Ook nu was het weer niet best met de vangst, ik vind een kleintje van 48 cm en Wim ving niets vandaag. Wel weer veel geloste runs gehad, maar niet raak. Om 16.00 uur zijn we maar gaan inpakken en zijn we nog even bij plek 2 gaan kijken, want daar zouden we morgen naar toe gaan. Daar zitten altijd veel meervalvissers uit allerlei landen, Russen, Tsjechen en Duitsers. Thuis een lekkere surleton gegeten, (T-bonesteak) van een dik pond en lekker gebakken aardappeltjes met salade. In mijn kamer nog een stukje geschreven, wat gelezen en was het op tijd pitten geblazen.
Donderdag 11 oktober
Om 8,30 uur opgestaan en het dagelijks ritueel, 3 honden te eten geven, de vogeltjes verzorgen en planten water geven. Het was vandaag erg bewolkt en het dreigde naar regen, maar gelukkig was de harde wind vertokken naar andere oorden. Dikke trui maar meegenomen voor de zekerheid. Lekker uitsmijter op, bakkie koffie erbij en om 9.30 uur vertrokken naar plek 2. Zoeken en zoeken, veel Russen met hele horde en rijen hengels, maar toch een leuk plekje gevonden. Na een half uur een mooie run en een leuke karper van 66 cm. Bij het binnenhalen ontdekten we iets raars, aan zijn bek hing een lang touw van enkele meters en daar zaten 2 koppen aan van karpers. Ja, dat doen die Russen op meervallen te vangen, de dwazen…
Plek 2, dat is toch geen gezicht... maar wel gevangen, samen met een karper.
Verder bleef het wel erg rustig, te rustig… er viel een beetje neerslag, maar gelukkig niet veel. Wel was ik blij dat ik mijn lekkere vistrui aan had gedaan. Naast ons zaten 4 vissers uit Roemenie en die hadden de grootste pret met elkaar. Zij zouden het hele weekend blijven en hadden blijkbaar veel drank bij zich. Ze hadden zeker 10 hengels bij zich en maar zuipen en lachen. Om 15.45 uur weer een run op de beetmelder en ik landde een leuke karper van 60 cm. dus de 2e vandaag, wat een weelde…. Een uur later weer een harde klap op de hengel en de beetmelder gierde dat het een lust was. Aanslaan en na een ferme dril een prachtige karper geland van 82 cm en 9,7 kg. Zo, de dag werd toch nog goed zo…
Mooie vis van 82 cm en 9,7 kg en ook nog puntgaaf, echt een plaatje.
Jammer voor Wim, nog steeds niets gevangen. Om 5 uur ben ik nog even bij die Roemenen gaan buurten. Ik werd echt hartelijk welkom geheten en na verteld te hebben dat we uit Holland kwamen, kwam gelijk de fles met Balatine whisky te voorschijn. Gelukkig mengen ze die troep met cola, want anders zou ik het niet gedronken hebben. Wim kwam er ook bij en het was zo nog even echt gezellig. Veel vieze woordjes van elkaar geleerd en gelijk weer vergeten… dat is het beste.
Wat een gekke lui zeg, die Roemenen, maar wel erg gezellig……
Eigenlijk hadden we teveel gezopen, als je nog zo’n eind moet rijden is het niks gedaan met die drank….. Om 6 uur zouden we vertrekken en toen ik mijn hengel wilde inhalen lag mijn lijn helmaal slap. Voor de zekerheid toch maar aangeslagen en warempel, er zat nog een dikke karper aan van 72 cm. Al met al toch nog 4 karpers gevangen en veel gelachen. De winkels waren dicht in Fraga, want de hele week was er groot feest, alleen begrepen wij er geen moer van. Thuis macaroni klaargemaakt met gehakt en uitjes, dat was best te eten met een biertje erbij. Daarna bakkie gedaan, de boel weer opgeruimd en om 22 uur te bedde.
Vrijdag 12 oktober
Stralende dag vandaag, heel wat anders dan gisteren. De hele verzorging van vee en planten duurde vandaag iets langer dan anders en pas om 10.30 uur vertrokken. Onderweg voor het eerst getankt na 550 km (38 liter), die Clio rijdt echt zuinig hoor. Weer een emmer met pellets gehaald en op weg naar Herradura, maar nu een andere plek gevonden. Veel stenen en keien weer en dat zit niet lekker op zo’n zonnestoeltje. We zaten we lekker met onze bakkes in de zon en dat is ook wat waard. We zaten lekker in onze unterhozen, maar misschien schrok dat ook wel weer de vis af, want we vingen NIETS en NADA. Wel veel schapen gezien en dat is toch ook een mooi gezicht. Een herder erbij met enkele honden en ook een ezel en wat geiten.
De schapen sterven van de dorst...
Wat doen we nu verkeerd dat we niets vangen?? Volgens mij niets, ik geef de schuld aan die keien en stenen, ik heb liever een mooie zandbodem waar onze pellets niet in wegduiken. Maar… het blijft een theorie en soms sla je de plank gewoon mis. We, Wim en ik, hadden allebei een klein hengeltje uitgelegd met wat maïskorrels en daar vingen we allebei 3 kleine knolletjes op. Maar… die tellen niet bij ons, we gaan voor de dikke brokken en niets anders. Om 16.30 uur zijn we weggegaan van die klotenstenen. Allebei hadden we last van onze rug omdat we niet echt recht en lekker konden zitten. Shit, weer waren in Fraga alle winkels dicht, moeten die mensen daar niet eten dan? Thuis maar gebakken aardappels gegeten een dikke tournedos en frisse salade. De honden eten gegeven en de planten en bloemen weer bewaterd. Nog een bakkie gedaan en om 21 uur hebben we ons teruggetrokken naar onze eigen kamers. Om 22.30 uur lag ik horizontaal.
Zaterdag 13 oktober
De 3 honden, Meilo, Gopie en Liza telefoneren in de nachtelijke uren met andere honden uit de buurt. Dat is een prachtig gehoor, ook al is het een huilen van jewelste, net of je wolven hoort. In de verte hoor je dan dat die andere honden antwoord geven, ik denk dat ze even bespreken hoe de dag verlopen is……. Rond 10 uur vertrokken naar plek Herradura, waar we een nieuw pad hebben gevonden naar de Ebro. Maar eerst hebben we weer boodschappen gedaan, ja, want je moet toch ook eten op zijn tijd. Koffie, brood, eieren, mayonaise, vleeswaren, hele kip en water om mee te nemen. Het was een mooie plek met een zandbodem, dus vastzitten was niet aan de orde. Wat ook vandaag niet aan de orde was, was vis vangen. Van 12 tot 16.30 uur gezeten en niets gevangen. Het klagen van Tom, dat het zo slecht is het hele jaar al, komt dus niet uit de lucht vallen. Terug, weer met een rotgang door de bergen met honderd bochten en ik was behoorlijk misselijk. Het gaat mij allemaal net even te hard om rustig te kunnen zitten, en zeker als je zelf niet rijdt. Bij Royal in Mequinenza een bakkie gedaan en Wim een biertje en toen knapte ik wel weer wat op. Thuis alle planten weer besproeit, dat moest wel want met de hele dag die zon erop drogen ze zomaar uit. We hadden lekkere verse worst, patat en verse salade en dat smaakte goed. Een biertje en wijntje erbij en klaar was Kees en Wim en Arie. Rond 20.30 uur, na ons eerst opgefrist te hebben, voor het eerst uit gegaan naar Fraga, waar het nog steeds feest was.
Bovenaanzicht over de Ebro, bij Herradura, een prachtplaatje (80 meter hoog)
Om 23.00 uur begon er een optocht met vuurwerk, wel leuk om te zien. Om rond middernacht waren we weer thuis en gelijk plat gegaan.
Zondag 14 oktober
Vissen blijft vissen en ook gissen, je weet het nooit. Mijn vader zaliger zei altijd: “je moet eerst gaan, dan weet je het pas”. Zoals we tot nu toe gevangen hebben, zou je zeggen, pak je spullen maar in en ga naar huis. Toch doen we dat niet en we genieten ook van de natuur en het mooie weer. Ook nu weer volop zon en weinig wind, heerlijk om te zitten. Vandaag uitgeslapen en heel rustig aan gedaan, Wim was niet zo lekker en niet goed op stoom te krijgen. Om rond 11 uur zijn we pas gaan rijden en zouden tot de avond blijven, misschien doen ze het pas laat op de dag wel… We zijn weer naar plek 1 gegaan, er waren wel redelijk veel mensen, maar toch ook nog plek genoeg. Wim had al vanaf dinsdag geen vis meer gevangen en was erg gebrand om een extra grote te vangen. Tot een uur of 5 in de middag ving ik 9, ja negen karpers, niet groot maar toch leuke sport, 40, 47, 48, 49, 50, 50,50, 51, 53 en 57 cm. Wim had nog steeds niets en wilde ook niet naar huis, nee we blijven zitten en ik was hem daar achteraf heel dankbaar voor. Want… rond 18 uur stond ik bij Wim te praten toen mijn beetmelder ging gillen. Snel met mijn kunstheup naar mijn hengel gerend en aangeslagen. HANGEN !! Mijn molen gilde het uit van plezier, hij nam lijn en ik weer terug en zo ging dat een minuut of 10 door. Ik voelde wel dat het een geweldig brok vis moest zijn… de slip niet te zwaar en pompen maar, ik liet hem lekker moe worden. Als een dergelijk brok kracht bij de kant komt en nog niet moe genoeg is geeft hij soms zulke grote klappen dat echt alles breekt, ook al zit je met 40/00 mm lijn. De 1e keer dat hij boven water kwam, Wim stond al met mijn schepnet te wachten, schrokken we allebei, wat een knoepert zeg…rustig blijven en niks forceren en dat resulteerde na een stief kwartiertje in een prachtige boerenkarper in mijn net, joepie, gelukt. Dat is er een van een meter, zei Wim…Haak uit de bek en de meetlat erop, 95 cm. Voor mij een absoluut record en weg was de teleurstelling tot nu toe. De digitale weegschaal erbij en die ging door tot 13,7 kg. Snel wat foto’s gemaakt en meneertje kon weer rustig het water in.
Dat is hem dan, 95 cm dynamiet en 13,7 kg zwaar. Bijna niet vast te houden…
Wim wilde nog steeds blijven, want natuurlijk droomde ook hij van een nieuw record, die staat van hem in Spanje op rond de 89 cm. Gelukkig voor hem vind hij op het laatste moment ook nog een mooie karper van 61 cm. Het was al bijna donker toen we weggingen en in het donker die lange tocht ondernamen naar huis. In Fraga zijn we gelijk doorgereden naar de Chinees, in onze viskleren, dat was volgens mij dezelfde lucht die ook bij die Chinees hing. Het is alleen wel erg moeilijk om een keuze te maken uit diverse gerechten als je niet weet wat er staat. Pato is eend en Pollo is kip, dat begrepen we wel. We moesten wel lang wachten voordat de Pato gereed was, maar ieder 3 biertjes later was het zover. Een heerlijk stuk eend op ons bord. Vooraf hadden we soep genomen en als dessert lekkere koffie. Toen we moesten afrekenen bleek het niet meer dan 28,50 euro te kosten voor 2 man, niet slecht. Thuis de zeer blije en altijd vrolijke honden te eten gegeven en moe maar zeer voldaan naar de stond om 23.30 uur.
Maandag 15 oktober
Dit wordt mijn dag zee Wim bij het ontbijt. Ik hoopte het van harte voor hem en gunde hem dat ook wel. Het werd tijd dat hij ook een knoepert zou vangen. Weer heel rustig aan gedaan en pas om 11 uur vertrokken we naar plek 2. Bij het ontbijt een lekkere fruithap, door Wim klaargemaakt, een uitsmijter erbij en ze zouden zo de dag wel doorkomen. De dieren weer verzorgt en planten besproeid en ook de vogels van water en voer voorzien. Het is elke dag weer een heel stuk rijden en dat brak mij wel een beetje op, vooral door de bergen, dat stuk. Op plek 2 was redelijk veel ruimte en we stonden naar een echtpaar met een camper uit Duitsland. Daarnaast stond nog een echtpaar, met hond uit Oostenrijk, waarvan de man uit Kroatië kwam. Allemaal leuke mensen en in het Duits was er goed mee te praten. Vooral die man met de camper kon verschrikkelijk goed verhalen vertellen. Hij was al in juli vertrokken een was eerst 3 weken in Noorwegen geweest en daarna naar beneden afgereisd. Nu stond hij hier al weer 3 weken op snoekbaars te vissen, maar dat lukte ook voor geen meter. Daarna zou hij nog via Portugal en zuid Spanje naar Marokko gaan en via allerlei ander landen zou hij weer in januari weer naar München gaan. Goed, ook vandaag weer mooi weer, wel wat bewolking, maar ook veel zon en zo’n 25 graden en best uit te houden. Helaas voor Wim ving ik de 1e karper van 59 cm en later bleek dat voor mij de koek gelijk op was voor deze dag…. Laat in de middag kwam dan toch de droom van Wim uit, na een prachtige dril ving hij een karper, die ik schepte voor hem. Een pracht exemplaar van maar liefst 93 cm. Eindelijk had hij toch zijn zin en ik vind dat hij het ook wel verdiend had na zo lang wachten. Helaas wil hij niet in beeld, dus heb ik er geen foto van. De weegschaal bleef hangen op 11,7 kg. Hij was helemaal gelukkig en terecht. Maar de koek was nog niet op voor hem, want binnen een kwartier ving hij nog een hele beste karper van 87 cm. die hebben we niet gewogen want mijn schepnet had het begeven, het bovenste touw, wat het net strak houdt, was gebroken. Rond de 10 kg zal hij zeker gewogen hebben. Toen was het uit met de pret en om 19.30 uur zijn we snel in gaan pakken, want het was al zo goed als donker. Afscheid genomen van die gezellige mensen en weer als een speer (en misselijk) naar huis. ’s Morgens hadden we de hele kip al in de oven voor gebraden en dat kwam best uit want nu was hij zo gaar. Lekkere frites erbij en een biertje en toen waren we allebei gelukkig met ons nieuwe record. Ondanks dat de vangsten minimaal waren, hadden we toch allebei ons record gebroken.
Onze kok Wim, kan echt lekker koken hoor…
Dinsdag 16 oktober
De laatste visdag, zou die ons nog iets moois brengen? Je weet het maar nooit. We zijn naar plek 1 gegaan en hadden daar het rijk helemaal alleen. In de voorgaande keren hebben we daar op die plek telkens wel 10 tot 15 grote en kleinere meervallen zien zwemmen, soms niet meer dan een halve meter onder water. Een machtig gezicht en soms zag je ze gewoon in een soort V vorm zwemmen en jagen op karper. Die zag je soms op opspringen en het blijft fascinerend te raden hoe die beesten jagen in een groep. Bij het goede ontbijt een lekker bakkie koffie gedaan en weer laat vertrokken, bijna 11 uur. Het was een beetje betrokken weer, veel bewolking, maar toch heerlijk en aangenaam, alleen geen weer voor de zwembroek. Er kwam weer een herder langs met een grote koppel schapen, zeker een paar honderd. Ik vond het wel een erg stom gezicht dat die herder in een auto reed, dat vond ik echt geen gezicht. Een paar jaar geleden zag ik ook een herder met zo’n kudde en die man reed op een ezel, dat staat wat beter in het geheel. De vis had vandaag weer geen zin en ondanks dat ik precies op dezelfde plek lag als zondag kon ik maar 1 karper vangen van slechts 57 cm. Wim had gelukkig meer succes en hij ving er warempel 4, alhoewel de grootste de 60 cm ook niet haalde. Maar toch nog een leuke sport gehad op de laatste dag. Je wilt altijd meer, maar hebt het niet altijd zelf in de hand, net als hij het wedstrijdvissen, de vis maakt het uiteindelijk uit… Wat vandaag wel erg leuk was, we hadden toch tijd genoeg, was dat we veel herinneringen hebben opgehaald over onze vaders. Allebei hadden we wel leuke dingen meegemaakt en zo vloog de tijd toch nog om. Om 18.30 uur de boel ingepakt en alle vissen het beste toegewenst en naar huis. Ik heb nog geprobeerd mijn vrouwtje te bellen, maar met mijn mobieltje lukte dat niet. Wel heb ik elke dag ge –sms-t, dat ging goed. We hadden nog snel even een grote T-bonesteak gehaald en die ging erin als koek. Ik heb nog even de stand erbij gehaald en ik heb 17 karpers gevangen en Wim 8. Allebei een nieuw absoluut lengterecord en twee blije mensen en vissers.
Woensdag 17 oktober
Tijd voor vertrek, Wim had van Tom gehoord dat die ook alweer op weg waren, uit Nederland naar Spanje. We hebben de boel zo netjes mogelijk achtergelaten en alle vuil in de container gekieperd. Ik had in de tuin 2 bosjes bloemen geplukt en die op tafel gezet, binnen en buiten. De hele boel in de koffer gepakt, goed ontbeten, de honden geknuffeld en op weg, om 11 uur, richting vliegveld Barcelona. Onderweg nog een bakkie koffie gedronken en om 13.30 uur konden we de auto weer inleveren vlak bij het vliegveld. Na 8 dagen intensief vissen en dan nog per dag zo’n 6 a 7 uur, vond ik het toch wel weer fijn om naar huis te gaan. Qua temperatuur zal dat wel weer vies tegenvallen… Op het vliegveld bleek dat we een uur vertraging hadden, door de harde wind en problemen met de radar zouden we eerst 4 uur vertraging hebben. Om 16.15 uur gingen we de lucht in en om 18.15 uur donderden we op Schiphol weer Nederland binnen. Mijn vriend Wim Kleverlaan kwam ons, met mijn auto ophalen, en zo gingen we weer richting Noordwijkerhout. Thuis met z’n allen nog een biertje gedronken en daarna gingen de beide Willemen ook weer huiswaarts. Zo kwam er weer een einde aan een fijne visvakantie, die ons beide zeer goed bevallen is.
Arie vd Burg, 18 oktober 2007